二十四の瞳 Twenty four eyes

Εκπληκτική ταινία. Και αν σκεφτείς κανείς οτι είναι του 1954 τόσο κοντά στο τέλος του πολέμου θα την εκτιμήσει ακόμα περισσότερο. Η ταινία διαπραγματεύεται την ιστορία μιας δασκάλας και δώδεκα μαθητών απο το 1928 εως το 1946.
Δηλαδή πριν από τον πόλεμο με την Κίνα και μετά απο το τέλος του Β' Πακοσμίου Πολέμου. Η Oishi Hisako είναι νέα δασκάλα και οι μαθητές της είναι στην πρώτη χρονιά, πρωτάκια. Ολα αυτά διαδραματίζονται σε ένα ψαροχώρι με φτωχούς κατοίκους. Η ιστορία ξεκινάει το 1928 και τελειώνει σε μια συνάντηση όσων έχουν απομείνει πλέον το 1946. Η ταινία είναι δραματική, όχι όμως μελό, είναι ρεαλιστική χωρίς όμως να εμβαθύνει την ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών. Πιστεύω οτι ο σκηνοθέτης ήθελε να δείξει μέσα απο την ταινία πως κυλούσε ο ιστορία στην Ιαπωνία αυτή την περίοδο, δεν μεγαλοποιεί τα γεγονότα ούτε τα υποβαθμίζει. Τον ενδιαφέρει να δείξει πως μεγάλωνουν, πως σκέφτονται , τι τους επιφυλασσει η ζωή και που καταλήγουν 18 χρόνια μετά οι πρωταγωνιστές. Φοβερή είναι και η επιλογή των παιδιών τα οποία βλεπεις να μεγαλώνουν, έχει γίνει επιλογή ηθοποιών ώστε τα χαρακτηριστικά του προσώπου να παραμένουν και σου δημιουργεί την αίσθηση ότι είναι πραγματικά τα ίδια παιδιά. Αυτή η ταινία και το Our Mother(Kabei) διανύουν την ίδια περίοδο και έχουν σχεδόν το ίδιο θέμα αλλά έχουν κοντά στα 50 χρόνια διαφορά και αν σκεφτείς πόσο κοντά ήταν στον πόλεμο και πόσο αντιπολεμική είναι βλέπεις το μεγαλείο της, αντιλαμβάνεσαι πόσο γρήγορα οι Ιάπωνες προσπάθησαν να επουλώσουν τις πληγές τους, να δούν τα λάθη τους , να τα διαπραγματευτούν και να προχωρήσουν. Είναι η καλύτερη Ιαπωνική ταινία που έχω δεί, στέκεται άνετα σε παγκόσμιο επίπεδο, στο δικτυο διάβασα οτι είναι μία απο τις δέκα καλύτερες Ιαπωνικές ταινίες και το πιστεύω. Κρίμα που δεν γινονται γνωστές τέτοιες ταινίες ίσως ο κόσμος μας να ήταν λίγο καλύτερος

Director:

Keisuke Kinoshita

Writers:

Keisuke Kinoshita (writer)
Sakae Tsuboi (novel)

Cast:

Hideki Goko

...

Isokichi Okada in lower class

	Hideko Takamine	...	Hisako Oishi
	Yukio Watanabe	...	Takeichi Takeshita in lower class
	Makoto Miyagawa	...	Kichiji Tokuda in lower class
	Takero Terashita	...	Tadashi Morioka in lower class
	Kunio Sato	...	Nita Aizawa in lower class
	Hiroko Ishii	...	Masuno Kagawa in lower class
	Yasuko Koike	...	Misako Nishiguchi in lower class
	Setsuko Kusano	...	Matsue Kawamoto in lower class
	Kaoko Kase	...	Sanae Yamaishi in lower class
	Yumiko Tanabe	...	Kotsuru Kabe in lower class
	Ikuko Kambara	...	Fujiko Kinoshita in lower class
	Hiroko Uehara	...	Kotoe Katagiri in lower class
	Hitobumi Goko	...	Isokichi Okada in upper class
	Shirô Watanabe	...	Takeichi Takeshita in upper class

ヨルゴス
さようなら

HANA-BI

Το πρώτο μου φιλμ του Kitano Takseshi, η αλήθεια είναι οτι με προβλημάτισε πολύ. Είχα ακούσει οτι είναι κάτι σαν τον Ταραντίνο της Ιαπωνίας και δεν μπορώ να πώ οτι μου αρέσει, εννοώ ο Ταραντίνο(εξαιρείται η μουσική στην οποία οφείλω να πώ οτι μου αρέσει πολύ η επιλογές που κάνει). Τα πλάνα του Takeshi είναι απλά , μεστά χωρίς πολλές μετακινήσεις η κάμερα. Κάμερα σαν ντοκυμαντερ ακολουθεί την σκηνή αλλά δεν τρέχει άσκοπα, δείχνει την βιαιότητα της σκηνής χωρίς όμως επιπλέον "αίμα". Ο πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο Takeshi, ο ολιγομίλητος ντετέκτιβ Nishi. Η διαφορά που έχει ο Takeshi σε σχέση με τον Ταραντίνο είναι οτι κάτι θέλει να πεί και όχι απλώς να δείξει ωμή βία. Βασικά δείχνει παράλληλα τις ζωές δύο αστυνομικών όπου ο ένας μένει ανάπηρος και τον εγκαταλέιπει η γυναίκα και τα παδιά του και ο άλλος έχει μία γυναικα όπου πεθαίνει. Πιστέυω οτι ο σκηνοθέτης ήθελε να αναδείξει πως μπορεί κάθε άνθρωπος να δεχτεί τις έντονες αλλάγες στην ζωή του είτε αφορά άμεσα αυτόν είτε όχι. Ο ενας θα ζωγραφίζει για να σκοτώσει την ώρα του και ο άλλος θα πεθάνει. Άλλα ίσως τελικά οτι και να διαλέξεις να είναι το ίδιο...

Kabei Our Mother

Τελικά τα πέτρινα χρόνια υπάρχουν σε κάθε χώρα και σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Όλοι εμείς τελικά αδυνατούμε να δούμε τα λάθη γύρω μας ή δεν θέλουμε να τα δούμε γιατί τελικά μας βολεύουν. Η ταινία μιλάει για τα πέτρινα χρόνια στην Ιαπωνία λίγο πριν τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο όταν έκανε τον πόλεμο με την Κίνα. Είναι μια ταινία απόλυτα ρεαλιστική αλλά όχι εντελώς δραματική. Η μητέρα με τις δυο κόρες υπομένει την απουσία του πατέρα, ο οποίος επειδή έγραψε οτι η Ιαπωνία κάνει πόλεμο με την Κίνα και όχι σταυροφορία τον συλλάβαν σαν "κόκκινο"... Ο "φοβερός" Yamasaki βοηθάει την οικογένεια, χαρίζοντας σε εμάς τους θεατές σκηνές απείρου κάλους. Η ταινία είπαμε είναι ρεαλιστική, δεν ωραιοποιεί τις καταστάσεις ούτε τις κάνει έντονα δραματικές. Μας αφήνει με μια γλυκιά πίκρα στο τέλος αφού οι οικογένεια έχει περάσει δύσκολες στιγμές αλλά φτάνοντας στο τέλος συνηδητοποιούμε οτι τελικά κάπως έτσι είναι η ζωή, άλλοτε εύκολη, άλλοτε δύσκολη, άλλοτε εύθυμη, άλλοτε δυστυχισμένη όμως παραμένει η "ζωη" μας.

Aka: Kaabee,
Year: 2008
Directed: Yôji Yamada
Genre: Drama
Runtime: 133 min
Country: Japan
Cast: Sayuri Yoshinaga as Kayo Nogami
Tadanobu Asano as Yamasaki
Miku Sato as Teruyo Nogami
Mirai Shida as Hatsuko Nogami
Mitsugoro Bando

Take Care of My Cat (고양이를 부탁해 Goyangireul Butakhae)

Το "Take Care Of My Cat" το είδα σαν αφορμή για να δώ την Doo-na Bae που είχα δει στο "Linda Linda Linda" και μου άρεσε πάρα πολύ. Βέβαια οι ταινίες δεν έχουν καμμία σχέση αφού η μία δείχνει μιά όμορφη ιστορία τεσσάρων έφηβων κοριτσιών ενώ η άλλη την σκληρή πραγματικότητα των νέων μετά το σχολείο. Το "Take care Of My Cat" θα μπορούσε να μιλάει για εμάς, για τους φίλους μας , για τα παιδιά μας. Είναι αρκετά σκληρό, κράταει μια αφηγηματική τοποθέτηση. Καταγράφει τα γεγονότα-συναισθήματα, δεν παρεμβαινει, δεν δίνει ηθικά διδάγματα. Απλως αφήνει την κάμερα να τραβάει τις ζωές των πρωταγωνιστών χωρίς να τις στρεβλώνει ή να τις ωραιοποιεί. Το τέλος σου αφήνει μια γλυκιά πίκρα, αφού αφήνει ένα μικρό παράθυρο στην ελπίδα.
Προσωπικά πιστεύω οτι είναι από τις ταινίες που αξίζει να δεις για να νιώσεις τους φόβους και την αγωνία σε ένα σημείο του πλανήτη που είναι τόσο μακριά μας και όμως τα προβληματα των νέων είναι τόσο κοινά.

Director: Jae-eun Jeong
Writer: Jae-eun Jeong
Release Date: 13 October 2001 (South Korea)

Cast
Du-na Bae(Bae Doo Na)
Yu-won Lee
Ji-young Ok
Eung-sil Lee
Eung-ju Lee

ヨールゴス

Sono toki wa kare ni yoroshiku そのときは彼によろしく

Sono toki wa kare ni yoroshiku
そのときは彼によろしく

Μια θαυμάσια ταινία αληθινής αγάπης. Είχα πολλά χρόνια να δώ μια καλή ταινία που να διαπραγματεύεται μια ιστορία που να ξεκινάει απο την παιδική ηλικία, η τελευταία που θυμάμαι είναι το "Stand By Me". Ο Satoshi , η Karin(θεά!!) και ο Yuji είναι οι τρείς παιδικοι φίλοι που μετά απο 13 χρόνια ξανασυναντιούνται όχι τυχαία αλλά για συγκεκριμένο λόγο(δεν σας λεώ για να μην σας την χαλάσω). Η ταινία γενικά είναι καλοφτιαγμένη, βλέπεται εκπληκτικά εύκολα , δεν έχει οσκαρικές ερμηνείες αλλά είναι καλές. Βέβαια σας ενημερώνω οτι θα κλάψετε αρκετά (τουλαχιστον εγώ πλάνταξα). Εγώ παντως θα την ξανάβλεπα, θα την βάλω σε καμμία "φίλη" και μετά θα την παραγορώ... :-))



Cast
Masami Nagasawa - Suzune Morikawa / Karin Takigawa
Takashi Tsukamoto - Yuji Igarashi
Takayuki Yamada - Satoshi Toyama
Riki Honda
Masaya Kikawada
Keiko Kitagawa
Fumiyo Kohinata
Ryoko Kuninaka
Emi Wakui


ヨールゴス

Linda Linda Linda

Actor/Actress: Doo-na Bae , Aki Maeda , Yu Kashii

Director: Nobuhiro Yamashita

Year: 2006

Σχετικά τυχαία είδα αυτήν την ταινία και μπορώ να πώ οτι είναι μια πάρα πολυ καλή παρουσία. Την βλέπει ευχάριστα, χαμογελάς, νιώθεις συγκίνηση για της πρωταγωνίστριες. Νιώθεις την διαδρομή τους στην εφηβεία, θυμάσαι τα μαθησιακά σου χρόνια και χαμογελάς. Η Doo-na Bae που κάνει την μαθήτρια που έχει έρθει με ανταλλαγή
απο την Κορεά είναι φοβερή. Δεν ξέρει καλά ιαπωνικά και δημιουργούνται φοβερές ατάκες με την άγνοια της( εχω υποσχεθεί στον ευατό μου να την δώ και σε άλλη ταινία). Επίσης το τραγούδι "Linda Linda Linda" είναι πολύ καλό, είναι ένα πολυ καλό ροκάκι που μπορεί να σταθεί παντού. Ιδιαίτερα με την γιαπωνέζικη φωνητική, που δεν μπορούν να πουν το λάμδα και ακούγεται σαν "Rinda Rinda Rinda". Σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα εαν θέλετε να περάσετε ενα ευχάριστο απόγευμα-βράδυ.

ヨールゴス

Σκωτία - Scotland

Στις 16 του μηνός πάω για Σκωτία, καιρός ήταν πιά. Ένα ταξίδι που ήθελα πολυ καιρό να κάνω. Ελπίζω να μην βρέχει τόσο πολύ όσο ακουώ, για να μπορέσω να τραβήξω καμμία όμορφη φωτο. Μπορεί να έχω παγκόσμια πρώτη στο Λοχ Νες... :-) .Μετά την Σκωτία το επόμενο μεγάλο όνειρο, που σίγουρα όμως θα γίνει πραγματικότητα είναι η Ιαπωνία.

ヨールゴス

さよなら