Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

風の外側 (kaze no sotogawa) Out Of The Wind

Η ταινία μιλάει για την ιστορία ενος άντρα και ενός κοριτσιού τα οποία είναι Ιάπωνες προερχόμενοι απο Κορεάτες γονείς. Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταινίας και πάνω σε αυτό διαδραματίζεται η ιστορία. Ο άντρας έχει τελειώσει το σχολείο και ασχολείται σαν τοκογλύφος, βασικά μαζεύει τα λεφτά για τον τοκογλύφο. Η κοπέλα (Marico) πάει ακόμα σχολείο , ζεί άνετα και πλούσια και το βασικό της μέλημα είναι μουσική. Γνωριστήκαν όταν το αγόρι έπεσε στην θάλασσα για να πιάσει την τσάντα της Mariko και ενώ απο εκείνη την μέρα γίνεται ο προσωπικός της σωματοφύλακας δεν της λέει το όνομα του. Δεν γνωρίζω πως ακριβώς είναι η κατάσταση , εννοώ φυλετικά, μεταξύ των Ιαπώνων και των Κορεατών αλλά στην ταινία φαίνεται οτι οι Κορεάτες κάνουν τις βρωμοδουλειές (και δεν έχω κανέναν λόγω να μην το πιστέψω, είναι απολύτος λογικό, πάντου έτσι γίνεται). Ενω το αγορί θέλει να αλλάξει να γίνει πιο πολύ "Ιάπνωνας" δεν τον αφήνουν, ενώ μάζευε λεφτά τον βάζουν να πουλάει ναρκωτικά και μετά να σκοτώσει. Όπως λέει και κάποια στιγμή στην ταινία, οι Κορεάτες γίνονται η σφαίρα. Απο την άλλη η Mariko έχει μεγαλώσει σαν Ιαπωνέζα αλλά θέλει να μάθει για την χώρα των γονιών της, μαθαίνει μόνη της Κορεατικά κρυφά απο τους γονείς της. Και αυτή όμως πιστεύει οτι επειδή δεν είναι Ιαπώνεζα δεν τις δίνονται ίσες ευκαιρίες. Τελικά οι δύο αγαπιούνται , τελικά όμως το αγόρι το βάζουν να σκοτώσει τον πατέρα της Mariko , τον οποίο όμως ενημερώνει η μητερα του αγοριού , η οποία γνώριζε τον πατέρα της Mariko απο την Κορέα και έτσι τελικά αν και πέφτει θύμα επιθέσης την γλυτώνει επειδή είχε πάρει μέτρα. Τελικά το αγόρι πάει φυλακή και η Marico δηλώνει οτι θα τον περιμένει. Καλή ταινία, καλογυρισμένη , το σενάριο είναι κάπως "εσωτερικό" εννοώ οτι δεν γνωρίζουμε την κατάσταση και μπορεί να φαίνεται απλό. Καλές ερμηνείες.

Cast
Natsuki Mari
Katase Rino
Sasaki Takao
Ando Sakura
Ayado Chie

Director
Okuda Eiji

さよなら
ヨルゴース

9 souls


Η ταινία μιλάει για 9 κρατουμένους και ξεκινάει με την αποδρασή τους ύστερα απο το παραλήρημα ενός άλλου συγκρατουμενού τους που τους λέει για ένα θησαυρό. 9 άνθρωποι εννέα διαφορετικές ιστορίες εννέα διαφορετικές συμπεριφορές σε όλους του τομείς εννέα διαφορετικές αντιμετωπίσεις και καταστάσεις. Η πρώτη ώρα κυλάει σαν μια σουρεαλιστική κωμωδία ενω το δεύτερο κομμάτι είναι έντονα ψυχολογικό. Η σύνθεση της ομάδας είναι πολυποίκιλη, έχει γιατρό, μηχανοβιο,οικογενειάρχες, γιούς και ο καθένας βρίσκεται στην φυλακή επίσης για απλούς ή πιο περίπλοκους λόγους. Ο γιατρός είναι στην φυλακή γιατί βοήθησε εναν ασθενη να αυτοκτονήσει, γιατί όπως λέει και ο ίδιος στην ταινία για μερικούς ανθρώπους η αυτοκτονία είναι η δική τους διαδρομή. Ο οποίος γιατρός είχε δώσει και το ένα νεφρό του και είναι και νάνος. Ο σκηνοθέτης δεν θέλει να δώσει ισχυρές χαρακτήρες όσον αφορά την εμφάνιση αλλά να δώσει έντονα ψυχολογικά ανθρώπινα στοιχεία για αυτό και σε όλη σχεδόν την ταινία φοράνε τα ίδια ρούχα, κάτι λευκές φόρμες. Ο πιο νέος κρατούμενος είναι στην φυλακή διότι σκότωσε τον πατέρα του ο οποίος ήταν αυταρχικός , ο "αρχηγός" της απόδρασης είναι επίσης αυταρχικός και έχει σκοτώσει τον γιό του. Κάποια στιγμή ο νέος προσπαθεί να σκοτώσει τον αρχηγό μην αντέχωντας πλέον όλη αυτή την αυταρχικότητα, προσπαθώντας να επανλάβει οτι είχε κάνει και στην πραγματική του ζωή, στο τέλος της ταινίας βλέπουμε όμως τον "αρχηγό" να προσπαθεί να τον βρεί, να του δείχνει οτι θέλει να τον βοηθήσει. Είναι ακριβώς σαν ο πατέρας να προσπαθεί να βρεί τον "χαμένο γιό". Όλοι έχουν την ζωή τους και όλοι στο τέλος "πληρώνουν" για αυτό που ήταν, άλλοι θέλουν να αλλάξουν άλλοι όχι, άλλους τους αφήνουν να αλλάξουν άλλους όχι. Στο πρώτο κομμάτι δείχνει όλο το ταξιδί απο την απόδραση μέχρι τον θησαυρό στο βουνό Fuji. Είναι κωμικό και σε μερικά σημεία σουρεαλιστικό. Το δευτερο κομμάτι είναι ουσιαστικά η διαδρομή που κάνει ο καθένας μέσα από την ζωή του, τί ήταν , που πάει , τι θέλει. Ωραία ταινία, καλογυρισμένη σε μερικά σημεία μου θύμισε τον David Lynch στο Twin Peaks (όποιος δεν έχει δεί την σειρά του την συνιστώ ανεπιφύλακτα). Πολύ καλές ερμηνείες και πανέξυπνο σενάριο, πολυ καλή μουσική, φοβερό το κομμάτι με το χορευτικό.

Year Released: 2003
Director: Toshiaki Toyoda
Writer:Toshiaki Toyoda
Genre: Drama
Cast: Kôji Chihara, Yoshio Harada, Jun Inoue, Ryuhei Matsuda, Kiyohiko Shibukawa, Mame Yamada
Running Time: 120 Minutes

Όλοι μαζί

Το αυτοκίνητο με το οποίο μετακινούνται.

さよなら
ヨルゴース

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

気味にしか聞こえない Only You Can Hear Me

Το σενάριο της ταινίας θυμίζει το "Lake House" με την Sandra Bullock και τον Keanu Reeves αλλά είναι πιο εμπνευσμενο. Διαβάζοντας βέβαια είδα οτι στηρίχτηκε σε ένα βιβλίο του Otsuichi.
Η Aiharo Ryo είναι μια μαθήτρια την οποία δεν την "χωράει" ο τόπος, δεν νιώθει καλά με του υπόλοιπους γύρω της, δεν έχει αυτοπεποίθηση . Ώσπου βρισκει ένα παιχνίδι κινητό τηλέφωνο, απο εκείνο το σημείο και μετά αρχίζει να την "παίρνει" τηλεφωνο ο Shinya Nozaki, όχι στο τηλέφωνο αλλά επικοινωνούν εγκεφαλικά. Αυτές οι συζητήσεις γίνονται με τους πρωταγωνιστές να έχουν μία ώρα διαφορά. Μέχρι αυτο το σημείο υπάρχουν οι ομοιότητες με το "Lake House". Αρχίζουν οι συζητήσεις, ο Shinya είναι κωφάλαλος αλλά μπορεί να μιλάει στην Ryo, μετά απο τις πολλές συζητήσεις αποφασίζουν να συναντηθούν. Εντωμεταξύ η Ryo μιλάει με τον ίδιο τρόπο και με την Harada. Και εδώ είναι το πιο εμπνευσμένο σενάριο, διότι η Harada είναι η Ryo σε μεγαλυτερη ηλικία!! Είναι καλή ταινία, η μοναχικη διαδρομή της Ryo που θα συνεχισει μοναχική αλλά με αυτοπεποίηθηση πλέον. Είναι φοβερός ο τρόπος με τον οποίο στις Ιαπωνικές ταινίες ο θάνατος δεν κόβει την ταινία αλλά της δίνει συνέχεια, δίνει μια ώθηση να προχωρήσουν τις ζωές τους αυτοί που μένουν πίσω, στην συγκεκριμένη περίπτωση η Ryo, αν και προσπάθησε να δώσει την ζωή της για τον Shinya.

Cast


さようなら
ヨルゴース
明子

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Letter from the mountain


Χωρίς να διεκδικεί δάφνες μεγάλης κινηματογραφικής ταινίας παραμένει μια αξιόλογη ταινία. Μόνο και μόνο απο την φωτογραφία και την απιθανη γιαγια που παίζει θα την πρότεινα. Η ταινία βασικά διαπραγματεύεται την "φυγή" ενός ζευγαριού απο την πολή όπου το άγχος τους έχει κυριεύσει. Γυρνάν στο χωριό του συζύγου όπου η γυναικα σαν γιατρό που είναι αναλαμβανει την ιατρικη φροντιδα του χωριού για κάποιες μέρες την εβδομάδα. Η ταινία καταπιάνεται με τις ανθρώπινες σχέσεις , πως αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τις καταστάσεις, τι νοιώθουν για τους άλλους, τι συζητούν. Η γιαγιά είναι εκπληκτική , δεν γνωρίζω εαν είναι ηθοποιός αλλά πραγματα θα σας εντυπωσιάσει. Με αφορμή την ταινία θα σας πω δυο θέματα που αφορούν την Ιαπωνική κουλτούρα και μου έχουν κάνει εντύπωση. Ενα είναι οτι εχω παρατηρήσει οτι όταν πεθαίνει κάποιος μαζευονται όλοι γνωστοί και φίλοι και κάθονται μαζί του όσο αυτός πεθαίνει. Είναι εκπληκτικό, δεν ξέρω εαν γίνεται ακόμα έτσι, η γίνεται μόνο σε κλειστές κοινωνίες αλλά με έχει εντυπωσιάσει. Το άλλο είναι οτι η σωματική επαφή των ανθρωπώνε είναι μειωμένη, ακόμα και στις χαρές. Βεβαία στην ταίνια είχε μια εξαίρεση όταν η γιαγια ξανασυνάντησε μια κοπελιά που θα πέθαινε, την αγκάλιασε,αλλά είναι πραγματικά η πρώτη φορά που το βλέπω σε ταινία. Anyway όποιος την δεί του εύχομαι καλή ταινία.

Aka: Amida-do dayori
Year: 2002
Directed: Takashi Koizumi
Genre: Drama
Runtime: 128m 30s
Country: Japan
Cast: Akira Terao, Kanako Higuchi
Imdb: Amida-do dayori

さようなら
ヨルゴース
明子

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

好きだ I love you

Το Sukida το είδα ακριβώς πριν το Tokyo Sora και δεν χρειάζεται και πολύ προσπάθεια για να καταλάβεις οτι πρόκειται για τον ίδιο σκηνοθέτη. Η βασική ιστορία είναι δυο συμμαθητών που αγαπιούνται αλλά ποτέ δεν εκφράζουν εντελώς και σωστά τον ερωτα τους ο ένας στο άλλον. Το αγόρι, ο Yosuke, μετά το σχολείο παίζει την κιθάρα του και προσπαθεί να δημιουργήσει μουσική, πάντα η Yu του κάνει παρέα. Η σκηνή που τον φιλάει για πρώτη φορά είναι φοβερή, οι εκφράσεις του προσώπου της Yu είναι εκπλήκτικές, χώρίς να μιλήσει καταλαβαίνει την αγωνίας της, το αίσθημα της απόρριψης, το αίσθημα του λάθους. Παρατηρήστε την....  Ο εφηβικός αυτός έρωτας θα μείνει ανεκπλήρωτος  και κάποια στιγμή, τυχαία, θα ξαναβρεθούν στο μελλον. Πάλι όμως θα διστάσουν να εκφράσουν το ερωτά τους ώσπου θα συμβεί κάτι που θα τους "αναγκάσει" να εκφράσουν τα αισθηματά τους. Όπως και το Tokyo Sora είναι μια ταινία με αργά πλάνα, όχι μεγάλους διαλόγους αλλά έντονη την γλώσσα του σώματος, ιδιαίτερα τις εκφράσεις του προσώπου. Είναι μια αργή δραματική ταινία με έντονα "μαύρα" πλάνα και πρέπει να σου αρεσουν τέτοιου είδους ταινίες για να την δεις. Αλλιώς πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Δεν είναι κακή ταινία αλλά σε "εκπαιδεύει", την προτείνω ανεπιφύλακτα.
Για περισσότερες πληροφορίες

Country: Japan
Genre: 
Drama
Year released: 
2005
Running time: 
1 Hour 44 Min.
Director: 
Hiroshi Ishikawa
Cast: 
Aoi Miyazaki(Yu) / Hidetoshi Nishijima(Yasuke) / Hiromi Nagasaku / Eita

ヨルゴース
さようなら

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Tokyo Sora - Tokyo Skies

Η ιστορία έξι γυναικών που κινούνται σχεδόν παράλληλα μέσα στην ταινια και σε ορισμένες απο αυτές οι ζωές τους διασταυρώνονται. Είναι γυναίκες που κάθε μέρα ζουν και κάθε μέρα πεθαίνουν. Είναι άνθρωποι που η καθημερινότητα τους "χτυπάει" και αυτοί αγωνιούν να ξεφύγουν. Άλλοτε τα καταφέρνουν , άλλοτε όχι, άλλοι προσπαθούν σκληρά και άλλοι λιγότερο. Αυτή η ταινία είναι μια "τραγωδία" για την νεολαία, που πεθαίνει προσπαθώντας ακόμα και για απλά πράγματα, που η μοναξιά την σφίγγει, την πνιγει, που η εργασία αντί για διέξοδος είναι μονόδρομος σε αδιέξοδο. Δεν γνωρίζω εαν η Ιαπωνική ασφυκτιά τόσο πολύ, εξάλλου γιατί να διαφέρει απο τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά γνωρίζοντας πιο καλά την Ευρώπη τελικά τα προβλήματα είναι κοινά. Όσον αφορά την ταινία σαν παραγωγή εστιάζει σε πρόσωπα και χώρους. δίνει επίσης μια έμφαση και στους περιβάλλοντες ήχους. Γενικώς οι Ιάπωνες δεν "γυρνούν" γρήγορα την κάμερα όπως οι Αμερικάνοι αλλά είναι πιο κοντά στους Ευρωπαίους. Αυτο που με αντυπωσιάσε σε αυτή την ταινία είναι το ποσο καλά εχει περάσει την "καθημερινότητα" μέσα στην ταινία. Οι δυο πιο βασικές πρωταγωνίστριες η Yuki και η Yoko δηλεύουν και οι δύο σε μπαρ, σαν νέες γκέϊσες, η μεν Yuki είναι κομμώτρια που της επιτρέπουν να λούζει μόνο η δε Yoko προσπαθεί να γίνει συγγραφέας, αυτές κάποια στιγμή αρχίζουν να μιλούν, γίνονται φίλες για μία μέρα. Μετά η Yuki πεθαίνει σε τροχαίο με υποψίες οτι ήταν αυτοκτονία και η Yoko προσπάθεί να αυτοκτονήσει αλλά το "μετάνοιωνει" παρ'οτι έφτασε πολύ κοντά. Μία απο τις πρωταγωνίστριες έχει πρόβλημα με το μικρό στήθος της, η άλλη είναι κινέζα δεν έχει να πληρώσει την σχολή της, η άλλη πουλάει χαρτομάντηλα και η τελευταία δουλεύει σε εστιατόριο. Σε όλες είναι έντονο το στοιχείο της μοναξιάς, της αποξένωσης. Νομίζω οτι κεντρικό νόημα της ταινίας είναι αυτο που λέει σε ένα σημείο ένα απο τους ηθοποιούς, ο συνάδελφος της κοπελιάς που δούλευε στο εστιατόριο. Την ρωτάει" Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις οτι η ζωή δεν υπάρχει πια για σένα;" Και πριν προλάβει να απαντήσει η κοπέλα απαντάει ο ίδιος "Εγώ το νιώθω κάθε μέρα". Μήν νιώσετε "κούραση¨στην αρχή, θα σας αποζημιώσει, αξίζει. Αφήνει και μια ηλιαχτίδα ελπίδας στο τέλος δείχνοντας οτι απο τα αδιέξοδα θα πρέπει να βγούμε μονοι μας, βοηθώντας ο ένας τον άλλο. Και όλα αυτά κάτω απο τον γκρι/γαλάζιο ουρανό του Τόκυο
Για περισσότερες πληροφορίες
http://www.tokyo-sora.jp

Year: 2002
Directed: Ishikawa Hiroshi
Genre: Drama

Cast
Itaya Yuka
Igawa Haruka
Nakamura Ayano
Takagi Ikuno
Sun Cheng Hwa
Honjo Manami
Nagatsuka Keishi
Nishijima Hidetoshi

ヨルゴース
さようなら

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Samurai Fiction サムライ・フィクション


Είναι κάτι μεταξύ B-Movie και κλασσικής κωμωδίας. Ολη ιστορία διαδραματίζεται με την προσπάθεια του Inukai Heishiro να πάρει πίσω το σπαθί που ανήκε στην οικογενειά του και το έκλεψε ο Kazamatsuri, ένας ψηλός σαμουράϊ. Θα έλεγα οτι έχει σαφείς επιρροές απο τις ταινίες του Ταραντίνο. Απο το όνομα(βλέπε Pulp Fiction), είναι ασπρόμαυρη και όταν γίνονται φόνοι γίνεται κόκκινη όπως στις B-Movies. Επίσης η μουσική κάθε άλλο απο κλασσική ιαπωνική είναι, αφού το rock κάνει πόλυ έντονη την παρουσία του. Είναι μία ταινία που βλέπετε άνετα και θα περάσεις ένα όμορφο απόγευμα όπως άλλωστε περνάς και με τις ταινίες του Ταραντίνο αλλά μέχρι εκεί.


Producer: Takaaki Ezaki, Hiroto Kimura
Director: Hiroyuki Nakano

Cast

Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

二十四の瞳 Twenty four eyes


Εκπληκτική ταινία. Και αν σκεφτείς κανείς οτι είναι του 1954 τόσο κοντά στο τέλος του πολέμου θα την εκτιμήσει ακόμα περισσότερο. Η ταινία διαπραγματεύεται την ιστορία μιας δασκάλας και δώδεκα μαθητών απο το 1928 εως το 1946.
Δηλαδή πριν από τον πόλεμο με την Κίνα και μετά απο το τέλος του Β' Πακοσμίου Πολέμου. Η Oishi Hisako είναι νέα δασκάλα και οι μαθητές της είναι στην πρώτη χρονιά, πρωτάκια. Ολα αυτά διαδραματίζονται σε ένα ψαροχώρι με φτωχούς κατοίκους. Η ιστορία ξεκινάει το 1928 και τελειώνει σε μια συνάντηση όσων έχουν απομείνει πλέον το 1946. Η ταινία είναι δραματική, όχι όμως μελό, είναι ρεαλιστική χωρίς όμως να εμβαθύνει την ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών. Πιστεύω οτι ο σκηνοθέτης ήθελε να δείξει μέσα απο την ταινία πως κυλούσε ο ιστορία στην Ιαπωνία αυτή την περίοδο, δεν μεγαλοποιεί τα γεγονότα ούτε τα υποβαθμίζει. Τον ενδιαφέρει να δείξει πως μεγάλωνουν, πως σκέφτονται , τι τους επιφυλασσει η ζωή και που καταλήγουν 18 χρόνια μετά οι πρωταγωνιστές. Φοβερή είναι και η επιλογή των παιδιών τα οποία βλεπεις να μεγαλώνουν, έχει γίνει επιλογή ηθοποιών ώστε τα χαρακτηριστικά του προσώπου να παραμένουν και σου δημιουργεί την αίσθηση ότι είναι πραγματικά τα ίδια παιδιά. Αυτή η ταινία και το Our Mother(Kabei) διανύουν την ίδια περίοδο και έχουν σχεδόν το ίδιο θέμα αλλά έχουν κοντά στα 50 χρόνια διαφορά και αν σκεφτείς πόσο κοντά ήταν στον πόλεμο και πόσο αντιπολεμική είναι βλέπεις το μεγαλείο της, αντιλαμβάνεσαι πόσο γρήγορα οι Ιάπωνες προσπάθησαν να επουλώσουν τις πληγές τους, να δούν τα λάθη τους , να τα διαπραγματευτούν και να προχωρήσουν. Είναι η καλύτερη Ιαπωνική ταινία που έχω δεί, στέκεται άνετα σε παγκόσμιο επίπεδο, στο δικτυο διάβασα οτι είναι μία απο τις δέκα καλύτερες Ιαπωνικές ταινίες και το πιστεύω. Κρίμα που δεν γινονται γνωστές τέτοιες ταινίες ίσως ο κόσμος μας να ήταν λίγο καλύτερος

Writers:
Keisuke Kinoshita (writer)
Sakae Tsuboi (novel)

Cast:

Hideki Goko ... Isokichi Okada in lower class

Hideko Takamine ... Hisako Oishi

Yukio Watanabe ... Takeichi Takeshita in lower class

Makoto Miyagawa ... Kichiji Tokuda in lower class

Takero Terashita ... Tadashi Morioka in lower class

Kunio Sato ... Nita Aizawa in lower class

Hiroko Ishii ... Masuno Kagawa in lower class

Yasuko Koike ... Misako Nishiguchi in lower class

Setsuko Kusano ... Matsue Kawamoto in lower class

Kaoko Kase ... Sanae Yamaishi in lower class

Yumiko Tanabe ... Kotsuru Kabe in lower class

Ikuko Kambara ... Fujiko Kinoshita in lower class

Hiroko Uehara ... Kotoe Katagiri in lower class

Hitobumi Goko ... Isokichi Okada in upper class

Shirô Watanabe ... Takeichi Takeshita in upper class


ヨルゴス
さようなら

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2008

HANA-BI


Το πρώτο μου φιλμ του Kitano Takseshi, η αλήθεια είναι οτι με προβλημάτισε πολύ. Είχα ακούσει οτι είναι κάτι σαν τον Ταραντίνο της Ιαπωνίας και δεν μπορώ να πώ οτι μου αρέσει, εννοώ ο Ταραντίνο(εξαιρείται η μουσική στην οποία οφείλω να πώ οτι μου αρέσει πολύ η επιλογές που κάνει). Τα πλάνα του Takeshi είναι απλά , μεστά χωρίς πολλές μετακινήσεις η κάμερα. Κάμερα σαν ντοκυμαντερ ακολουθεί την σκηνή αλλά δεν τρέχει άσκοπα, δείχνει την βιαιότητα της σκηνής χωρίς όμως επιπλέον "αίμα". Ο πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο Takeshi, ο ολιγομίλητος ντετέκτιβ Nishi. Η διαφορά που έχει ο Takeshi σε σχέση με τον Ταραντίνο είναι οτι κάτι θέλει να πεί και όχι απλώς να δείξει ωμή βία. Βασικά δείχνει παράλληλα τις ζωές δύο αστυνομικών όπου ο ένας μένει ανάπηρος και τον εγκαταλέιπει η γυναίκα και τα παδιά του και ο άλλος έχει μία γυναικα όπου πεθαίνει. Πιστέυω οτι ο σκηνοθέτης ήθελε να αναδείξει πως μπορεί κάθε άνθρωπος να δεχτεί τις έντονες αλλάγες στην ζωή του είτε αφορά άμεσα αυτόν είτε όχι. Ο ενας θα ζωγραφίζει για να σκοτώσει την ώρα του και ο άλλος θα πεθάνει. Άλλα ίσως τελικά οτι και να διαλέξεις να είναι το ίδιο...

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

Kabei Our Mother

Τελικά τα πέτρινα χρόνια υπάρχουν σε κάθε χώρα και σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Όλοι εμείς τελικά αδυνατούμε να δούμε τα λάθη γύρω μας ή δεν θέλουμε να τα δούμε γιατί τελικά μας βολεύουν. Η ταινία μιλάει για τα πέτρινα χρόνια στην Ιαπωνία λίγο πριν τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο όταν έκανε τον πόλεμο με την Κίνα. Είναι μια ταινία απόλυτα ρεαλιστική αλλά όχι εντελώς δραματική. Η μητέρα με τις δυο κόρες υπομένει την απουσία του πατέρα, ο οποίος επειδή έγραψε οτι η Ιαπωνία κάνει πόλεμο με την Κίνα και όχι σταυροφορία τον συλλάβαν σαν "κόκκινο"... Ο "φοβερός" Yamasaki βοηθάει την οικογένεια, χαρίζοντας σε εμάς τους θεατές σκηνές απείρου κάλους. Η ταινία είπαμε είναι ρεαλιστική, δεν ωραιοποιεί τις καταστάσεις ούτε τις κάνει έντονα δραματικές. Μας αφήνει με μια γλυκιά πίκρα στο τέλος αφού οι οικογένεια έχει περάσει δύσκολες στιγμές αλλά φτάνοντας στο τέλος συνηδητοποιούμε οτι τελικά κάπως έτσι είναι η ζωή, άλλοτε εύκολη, άλλοτε δύσκολη, άλλοτε εύθυμη, άλλοτε δυστυχισμένη όμως παραμένει η "ζωη" μας.

Aka: Kaabee,
Year: 2008
Directed: Yôji Yamada
Genre: Drama
Runtime: 133 min
Country: Japan
Cast: Sayuri Yoshinaga as Kayo Nogami
Tadanobu Asano as Yamasaki
Miku Sato as Teruyo Nogami
Mirai Shida as Hatsuko Nogami
Mitsugoro Bando

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

Take Care of My Cat (고양이를 부탁해 Goyangireul Butakhae)


Το "Take Care Of My Cat" το είδα σαν αφορμή για να δώ την Doo-na Bae που είχα δει στο "Linda Linda Linda" και μου άρεσε πάρα πολύ. Βέβαια οι ταινίες δεν έχουν καμμία σχέση αφού η μία δείχνει μιά όμορφη ιστορία τεσσάρων έφηβων κοριτσιών ενώ η άλλη την σκληρή πραγματικότητα των νέων μετά το σχολείο. Το "Take care Of My Cat" θα μπορούσε να μιλάει για εμάς, για τους φίλους μας , για τα παιδιά μας. Είναι αρκετά σκληρό, κράταει μια αφηγηματική τοποθέτηση. Καταγράφει τα γεγονότα-συναισθήματα, δεν παρεμβαινει, δεν δίνει ηθικά διδάγματα. Απλως αφήνει την κάμερα να τραβάει τις ζωές των πρωταγωνιστών χωρίς να τις στρεβλώνει ή να τις ωραιοποιεί. Το τέλος σου αφήνει μια γλυκιά πίκρα, αφού αφήνει ένα μικρό παράθυρο στην ελπίδα.
Προσωπικά πιστεύω οτι είναι από τις ταινίες που αξίζει να δεις για να νιώσεις τους φόβους και την αγωνία σε ένα σημείο του πλανήτη που είναι τόσο μακριά μας και όμως τα προβληματα των νέων είναι τόσο κοινά.

Director: Jae-eun Jeong
Writer: Jae-eun Jeong
Release Date: 13 October 2001 (South Korea)

Cast
Du-na Bae(Bae Doo Na)
Yu-won Lee
Ji-young Ok
Eung-sil Lee
Eung-ju Lee

ヨールゴス

Πέμπτη 7 Αυγούστου 2008

Sono toki wa kare ni yoroshiku そのときは彼によろしく


Sono toki wa kare ni yoroshiku
そのときは彼によろしく

Μια θαυμάσια ταινία αληθινής αγάπης. Είχα πολλά χρόνια να δώ μια καλή ταινία που να διαπραγματεύεται μια ιστορία που να ξεκινάει απο την παιδική ηλικία, η τελευταία που θυμάμαι είναι το "Stand By Me". Ο Satoshi , η Karin(θεά!!) και ο Yuji είναι οι τρείς παιδικοι φίλοι που μετά απο 13 χρόνια ξανασυναντιούνται όχι τυχαία αλλά για συγκεκριμένο λόγο(δεν σας λεώ για να μην σας την χαλάσω). Η ταινία γενικά είναι καλοφτιαγμένη, βλέπεται εκπληκτικά εύκολα , δεν έχει οσκαρικές ερμηνείες αλλά είναι καλές. Βέβαια σας ενημερώνω οτι θα κλάψετε αρκετά (τουλαχιστον εγώ πλάνταξα). Εγώ παντως θα την ξανάβλεπα, θα την βάλω σε καμμία "φίλη" και μετά θα την παραγορώ... :-))



Cast

Masami Nagasawa - Suzune Morikawa / Karin Takigawa
Takashi Tsukamoto - Yuji Igarashi
Takayuki Yamada - Satoshi Toyama
Riki Honda
Masaya Kikawada
Keiko Kitagawa
Fumiyo Kohinata
Ryoko Kuninaka
Emi Wakui


ヨールゴス

Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Linda Linda Linda


Actor/Actress: Doo-na Bae , Aki Maeda , Yu Kashii
Year: 2006

Σχετικά τυχαία είδα αυτήν την ταινία και μπορώ να πώ οτι είναι μια πάρα πολυ καλή παρουσία. Την βλέπει ευχάριστα, χαμογελάς, νιώθεις συγκίνηση για της πρωταγωνίστριες. Νιώθεις την διαδρομή τους στην εφηβεία, θυμάσαι τα μαθησιακά σου χρόνια και χαμογελάς. Η Doo-na Bae που κάνει την μαθήτρια που έχει έρθει με ανταλλαγή
απο την Κορεά είναι φοβερή. Δεν ξέρει καλά ιαπωνικά και δημιουργούνται φοβερές ατάκες με την άγνοια της( εχω υποσχεθεί στον ευατό μου να την δώ και σε άλλη ταινία). Επίσης το τραγούδι "Linda Linda Linda" είναι πολύ καλό, είναι ένα πολυ καλό ροκάκι που μπορεί να σταθεί παντού. Ιδιαίτερα με την γιαπωνέζικη φωνητική, που δεν μπορούν να πουν το λάμδα και ακούγεται σαν "Rinda Rinda Rinda". Σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα εαν θέλετε να περάσετε ενα ευχάριστο απόγευμα-βράδυ.

ヨールゴス

Κυριακή 3 Αυγούστου 2008

Σκωτία - Scotland

Στις 16 του μηνός πάω για Σκωτία, καιρός ήταν πιά. Ένα ταξίδι που ήθελα πολυ καιρό να κάνω. Ελπίζω να μην βρέχει τόσο πολύ όσο ακουώ, για να μπορέσω να τραβήξω καμμία όμορφη φωτο. Μπορεί να έχω παγκόσμια πρώτη στο Λοχ Νες... :-) .Μετά την Σκωτία το επόμενο μεγάλο όνειρο, που σίγουρα όμως θα γίνει πραγματικότητα είναι η Ιαπωνία.

ヨールゴス

さよなら

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Ghost In The Shell

Τελείωσα τον πρώτο κύκλο του Ghost In The Shell και πρέπει να πω οτι είναι όντως πολυ και αυτό. Τελικά ή μου αρέσουν φοβερά τα anime ή όντως οι Ιάπωνες βγάζουν καλά anime. Εαν είστε λάτρεις του sciencie fiction το προτείνω.


ヨーウゴス
さようなら

Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Μεγαλώνοντας μην περιμένετε..

Μεγαλώνοντας μην περιμένετε τον θάνατο να έρθει να σας βρει. Αφήστε τον να σας περιμένει αυτός. Μην κανονίζετε την ζωή σας περιμένοντας οτι κάποια στιγμή θα πεθάνετε. Κάντε όλα όσα θέλετε. Στην χειρότερη περίπτωση να συναντηθείτε τυχαία... :-) .

ヨルゴス

さよなら

Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

Metal Gear Solid 4

Μετά απο σχεδον δυο εβδομάδες κατάφερα και τελειώσα το Metal Gear Solid 4 για PS3. Εκτός απο την αρτιοτητά του τεχνικά είναι εκπληκτικό παιχνίδι. Είναι σαν μια πολύ καλά φτιαγμένη ταινία. Παιζοντάς το σε απορροφάει, γίνεσαι ένα με τον Snake. Το συστύνω ανεπιφύλακτα αξίζει όλα τα λεφτά του (Πάρτε απο Easybuyworld στα 58€). Για του ποιός ευαίσθητους στο τέλος σας ενημερώνω οτι έχει και κλάμα...

ヨールゴス
さよなら

Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

Neo Genesis Evangelion Δείτε το!!!

Δεν γνωρίζω πόσοι απο εσάς είστε λάτρεις των ANIME ή των κινουμένων σχεδίων γενικότερα αλλά σας προτείνω ανεπιφύλακτα να δείτε το Neo Genesis Evangelion.
Είναι απλά εκπληκτικό!!!

ヨールゴス

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2008

Ηρθε η ώρα της υπέρβασης στο ΠΑΣΟΚ

Νομίζω οτι ήρθε η ώρα της υπέρβασης στο ΠΑΣΟΚ, νομίζω οτι τώρα διαθέτει πλέον ισχυρά ρεύματα και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ώστε να τα χρησιμοποιήση διαμέσου της Αιολικής Ενέργειας!!!! :-))
Νομίζω οτι σε λίγο το ΠΑΣΟΚ θα μπορεί να ανταγωνιστεί την ΔΕΗ στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας...

Καλό σας βράδυ
Ciao

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2008

Πρώτη του έτους

Σκατά τα πήγαμε για πρώτη του έτους.
Χάσαμε στα χαρτιά, ούτε ένα φλουρί σε τρεις βασιλόπιττες δεν πέτυχα...
Το μόνο ποιό χειρότερο που μπορε'ι να μου συμβεί φέτος είναι να παντρευτώ!!!


Ciao, καλή χρονιά να έχουμε.