Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

気味にしか聞こえない Only You Can Hear Me

Το σενάριο της ταινίας θυμίζει το "Lake House" με την Sandra Bullock και τον Keanu Reeves αλλά είναι πιο εμπνευσμενο. Διαβάζοντας βέβαια είδα οτι στηρίχτηκε σε ένα βιβλίο του Otsuichi.
Η Aiharo Ryo είναι μια μαθήτρια την οποία δεν την "χωράει" ο τόπος, δεν νιώθει καλά με του υπόλοιπους γύρω της, δεν έχει αυτοπεποίθηση . Ώσπου βρισκει ένα παιχνίδι κινητό τηλέφωνο, απο εκείνο το σημείο και μετά αρχίζει να την "παίρνει" τηλεφωνο ο Shinya Nozaki, όχι στο τηλέφωνο αλλά επικοινωνούν εγκεφαλικά. Αυτές οι συζητήσεις γίνονται με τους πρωταγωνιστές να έχουν μία ώρα διαφορά. Μέχρι αυτο το σημείο υπάρχουν οι ομοιότητες με το "Lake House". Αρχίζουν οι συζητήσεις, ο Shinya είναι κωφάλαλος αλλά μπορεί να μιλάει στην Ryo, μετά απο τις πολλές συζητήσεις αποφασίζουν να συναντηθούν. Εντωμεταξύ η Ryo μιλάει με τον ίδιο τρόπο και με την Harada. Και εδώ είναι το πιο εμπνευσμένο σενάριο, διότι η Harada είναι η Ryo σε μεγαλυτερη ηλικία!! Είναι καλή ταινία, η μοναχικη διαδρομή της Ryo που θα συνεχισει μοναχική αλλά με αυτοπεποίηθηση πλέον. Είναι φοβερός ο τρόπος με τον οποίο στις Ιαπωνικές ταινίες ο θάνατος δεν κόβει την ταινία αλλά της δίνει συνέχεια, δίνει μια ώθηση να προχωρήσουν τις ζωές τους αυτοί που μένουν πίσω, στην συγκεκριμένη περίπτωση η Ryo, αν και προσπάθησε να δώσει την ζωή της για τον Shinya.

Cast


さようなら
ヨルゴース
明子

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Letter from the mountain


Χωρίς να διεκδικεί δάφνες μεγάλης κινηματογραφικής ταινίας παραμένει μια αξιόλογη ταινία. Μόνο και μόνο απο την φωτογραφία και την απιθανη γιαγια που παίζει θα την πρότεινα. Η ταινία βασικά διαπραγματεύεται την "φυγή" ενός ζευγαριού απο την πολή όπου το άγχος τους έχει κυριεύσει. Γυρνάν στο χωριό του συζύγου όπου η γυναικα σαν γιατρό που είναι αναλαμβανει την ιατρικη φροντιδα του χωριού για κάποιες μέρες την εβδομάδα. Η ταινία καταπιάνεται με τις ανθρώπινες σχέσεις , πως αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τις καταστάσεις, τι νοιώθουν για τους άλλους, τι συζητούν. Η γιαγιά είναι εκπληκτική , δεν γνωρίζω εαν είναι ηθοποιός αλλά πραγματα θα σας εντυπωσιάσει. Με αφορμή την ταινία θα σας πω δυο θέματα που αφορούν την Ιαπωνική κουλτούρα και μου έχουν κάνει εντύπωση. Ενα είναι οτι εχω παρατηρήσει οτι όταν πεθαίνει κάποιος μαζευονται όλοι γνωστοί και φίλοι και κάθονται μαζί του όσο αυτός πεθαίνει. Είναι εκπληκτικό, δεν ξέρω εαν γίνεται ακόμα έτσι, η γίνεται μόνο σε κλειστές κοινωνίες αλλά με έχει εντυπωσιάσει. Το άλλο είναι οτι η σωματική επαφή των ανθρωπώνε είναι μειωμένη, ακόμα και στις χαρές. Βεβαία στην ταίνια είχε μια εξαίρεση όταν η γιαγια ξανασυνάντησε μια κοπελιά που θα πέθαινε, την αγκάλιασε,αλλά είναι πραγματικά η πρώτη φορά που το βλέπω σε ταινία. Anyway όποιος την δεί του εύχομαι καλή ταινία.

Aka: Amida-do dayori
Year: 2002
Directed: Takashi Koizumi
Genre: Drama
Runtime: 128m 30s
Country: Japan
Cast: Akira Terao, Kanako Higuchi
Imdb: Amida-do dayori

さようなら
ヨルゴース
明子